Een kritische analyse vanuit gelovig perspectief

Door Ruud Karsten, december 2020/januari 2021

Inleiding

Begin 2020 werden we geconfronteerd met een ‘virusuitbraak’ in Wuhan, China. Ik kan mij herinneren dat ik me daar toen nog niet zo druk over maakte, zelfs niet toen de toenmalige Minister van VWS, Bruno Bruins, op televisie aankondigde dat ook in Nederland iemand besmet was. Niet zo lang daarna – er zouden toen zes mensen met een coronabesmetting op een Intensive Care (IC) zijn opgenomen – besloot de regering tot zware maatregelen, zogezegd om het virus in te dammen. Ik kon mij daar nog steeds wel iets bij voorstellen. Het zou immers gaan om een gevaarlijk virus, waarbij wereldwijd miljoenen doden konden vallen. Ongeveer tegelijkertijd hoorde ik dat niet alleen China en Nederland een lockdown hadden ingesteld, en de mensen opdroegen om anderhalve meter afstand van elkaar te bewaren en mondkapjes te dragen, maar dat bijna alle landen ter wereld tot deze maatregelen waren overgegaan. Winkels en horeca moesten dicht, scholen eveneens. Nog steeds kon ik dat wel begrijpen, al dacht ik…, arme kinderen, en… arme middenstanders…! (Ik kom zelf uit een middenstandsgezin!) Maar intuïtief vertrouwde ik het toch niet helemaal. De kranten en het NOS-journaal gaven elke dag het beleid van de regering weer, en onderschreven keer op keer, dag aan dag, dat het alles heel ernstig was wat er in de wereld en in ons land gebeurde. Toen ook de kerken voor een belangrijk deel in zekere zin op slot gingen – terwijl gelovigen juist in tijden van crisis en gevaar de Kerk extra hard nodig hebben, zou je zeggen -, besloot ik om zelf onderzoek te gaan doen.

Ik las de nodige boeken, en zocht op internet naar betrouwbare bronnen van onafhankelijke journalisten, die voor hun verslaglegging niet gebonden zijn aan de redactie van kranten en het televisiejournaal. Ik toetste mijn bevindingen aan die van anderen die ik in bijvoorbeeld Facebook- en Twittergroepen ontmoette, en die óók op zoek waren naar de feiten. En wat ik het afgelopen half jaar ontdekte is ernstig! Ik wilde meteen iedereen waarschuwen. Maar ik moest eerst meer weten, vond ik, en maximale zekerheid hebben dat hetgeen ik las en hoorde ook écht klopt. Nú kán en mág ik niet langer zwijgen. Wat ik te weten ben gekomen over de waarheid van, en áchter de coronacrisis kán en mág ik niet langer voor mijzelf houden als ik zie dat nagenoeg al mijn vrienden, mijn kinderen, en mijn broers en zussen maar blíjven denken dat het slechts om een tijdelijke “pan”demie gaat, welke straks wel weer voorbij is, zéker met het coronavaccin. Ik kán en mág niet langer zwijgen, omdat ik nu zéker weet dat dit níet waar is! Ik zou mij medeverantwoordelijk weten voor de gevolgen die er voor jou kunnen zijn omdat je níet op de hoogte was. Tienduizenden artsen en andere biologische wetenschappers in Nederland (Dokters voor Waarheid), en wereldwijd hebben zich op grond van hun eigen waarneming intussen in dezelfde geest uitgesproken als ik. Alleen wéét je dat mogelijk niet omdat de main stream media, dus de kranten en het NOSjournaal, weigeren om hierover te schrijven, respectievelijk te spreken. Deze artsen worden doodgezwegen, ook door hun regering. Hun bijdragen op de sociale media worden zelfs geblokkeerd, omdat hun stem niet gehoord mag worden. YouTube, Facebook en Twitter verwijderen alles wat volgens hun fact checkers strijdig is met het politiek correcte verhaal. Censuur viert hoogtij! Genoemde artsen en biologen hebben internationaal de World Doctors Alliance opgericht, waarmee zij luid en duidelijk hun stem laten horen tégen de verschrikkelijke overheidsmaatregelen, welke veel méér slachtoffers (lees: doden) eisen dan COVID-19 zelf.

Lees het document (22 blz.) in PDF-bestand: