Eigen verantwoordelijkheid herontdekken

De hele mensenfamilie drijft steeds meer af naar een wereldwijd totalitair bestuur. In alle landen krioelt het inmiddels van protestbewegingen maar een oppermachtige en onzichtbare elite schijnt er toch in te slagen met mediamanipulatie en de medewerking van de plaatselijke regeringen de meest illegale, mensonwaardige vrijheidsbeperkingen door te drukken. De waarheid omtrent covid 19 en vaccins wordt radicaal geweerd uit de officiële media, die bol staan van cijfers over het stijgend aantal besmettingen (met onbetrouwbare metingen) en blote bovenarmen met reclame voor vaccinaties, waarvan iedere dag uit onafhankelijke wetenschappelijke studies blijkt hoe ziekmakend en dodelijk ze zijn. Vele kerkleiders lopen gewoon mee en laten de geloofsbeleving bepalen door de meest onverantwoorde dwangmaatregelen. We kunnen niet ontkennen dat we in erg deprimerende omstandigheden leven. We leven in een epidemie van test, leugen en dictatuur. Hierin lijkt me een uitnodiging te zitten om een gouden draad in ons leven te herontdekken: de eigen verantwoordelijkheid.

Iemand die een flater begaat of een onrecht tegenover een ander en daarbij de moed heeft om dit te erkennen, kan ook het goede dat hij doet erkennen. De waardigheid van het menselijk handelen ligt in het erkennen van de verantwoordelijkheid voor zijn daden. Dit houdt tevens het besef in van zijn mogelijkheden. We zijn in staat om goed te doen en de grootste helden worden soms geboren uit de grootste ellende. In onze tijd beleven we een grote afbraak van eigen verantwoordelijkheid. Afzonderlijke personen mogen niet meer over hun eigen gezondheid beslissen, over hun eigen gedrag en handelwijze. Aan ouders wordt steeds meer het gezag over hun kinderen ontnomen. Gezinnen mogen zelf niet eens meer met allen aan tafel eten of samenkomen. Aan volkeren wordt hun soevereiniteit ontnomen en ze worden gedwongen allerlei gezins- en persoon ontwrichtende wetten na te leven. Een parochiegemeenschap mag niet eens meer in alle eenvoud en waardigheid de eucharistie vieren: zonder vaccin, zonder maskers, met de heilige communie op te tong, met een wijwatervat waaruit iedereen wijwater neemt om een kruisteken te maken… Al wat heilig is wordt afgebroken.

Ziehier enkele mogelijke toepassingen. Persoonlijk beseffen dat wij de eerste verantwoordelijke zijn voor onze eigen gezondheid. Na goede informatie beslissen wij zelf over behandelingen. De voorkeur gaat daarbij uit naar “ondersteunen” eerder dan “vervangen”. Ons lichaam heeft zelf eigen mogelijkheden om te herstellen. Allerwege vernemen we nu dat een natuurlijke immuniteit van mensen die van ziekte genezen zijn eindeloos beter is dan een immuniteit die (niet) verkregen kan worden door massale vaccinatie. “Wat mij betreft, zo schrijft dr M-Fr de Meuron, zal een van de uitdagingen van de toekomstige gezondheid zijn, terug de verantwoordelijkheid geven aan de patiënt en aan de verzorger, eerder dan ze van hen af te nemen” (https://www.mondialisation.ca/bascule-et-crises/5663843)

Vervolgens dienen  christelijke geloofsgemeenschappen en hun leiders zich bewust te worden van de actieve strijd die er gevoerd wordt om de godsdienstvrijheid en vooral om het christelijke geloofsleven lam te leggen onder de mom van laïciteit, positivisme, autonomie van het individu,  politiek conformisme, “meegaan met zijn  tijd”…Mark Gelyn, voormalig directeur generaal op Buitenlandse Zaken en ambassadeur van België in Israël en in Duitsland, schreef hierover een duidelijke waarschuwing (https://doorbraak.be/godsdienst/).

Tenslotte kunnen we goede inspiratie putten uit het reeds eerder genoemde initiatief van “Monasphère”. In Frankrijk, L’île Bouchard rond het “Sanctuaire Mariale et Angélique” in Touraine wordt onder impuls van de charismatische gemeenschap Emmanuel gewerkt aan een project van 17 huizen dat een christelijk gehucht zal vormen van broederlijk samenleven https://www.lesalonbeige.fr/un-hameau-chretien-a-lile-bouchard-une-aventure-inedite/). Uiteindelijk kunnen christenen overal dergelijke kleine oasen vormen en zorg dragen voor hun kinderen en elkaar.

Bron: uit email van pater Daniel