Twee weken scheiden ons nog van Pasen. Maar de tocht naar het lege graf passeert langs Golgotha. Pasen is niet verkrijgbaar zonder Goede Vrijdag. In de aanloop naar de Goede week staan de lezingen ook meer en meer in het teken van wat er te gebeuren staat. Waarom moest Jezus eigenlijk op zo’n brutale manier vermoord worden?

De bevolking zuchtte onder de Romeinse bezetter en Jezus had grote verwachtingen gewekt bij de bevolking. Ze leefde in de terechte of onterechte verwachting dat Hij hen van de Romeinen zou bevrijden. Zo rond het paasfeest, met de vele pelgrims in Jeruzalem, was één vonk genoeg om de vlam in de pan te laten slaan. Jezus had kunnen afzien van zijn reis naar Jeruzalem. Hij heeft het niet gedaan. In Jeruzalem had Hij kunnen ontsnappen, maar heeft het niet gedaan. Hij had Judas Iskarioth van zijn idee om hem te verraden, kunnen afbrengen. Hij heeft het niet gedaan. Jezus stierf op Goede Vrijdag een verschrikkelijke dood aan het kruis.

En zo belanden we bij de diepe dimensie, die vandaag in de tweede lezing wordt aangegeven. Hij heeft, aldus  de Hebreeënbrief, “gehoorzaamheid geleerd in de school van het lijden”. Alle woorden in deze zin hebben hun belang. Jezus heeft op de eerste plaats ‘gehoorzaamheid’ geleerd.

Zijn goddelijke interpretatie van Wet en Profeten, zijn afwijzing van eigenwaan en egoïsme, en zijn opvordering van de diepste gezindheid van het mensenhart, moesten fataal op een gewelddadige reactie uitdraaien. Hij heeft de consequentie aanvaard: Trouw aan God tot in het uur van zijn sterven.

In het heilig evangelie doet de gedachte aan zijn komende dood Hem rillen van angst. “Mijn ziel is ten diepste ontsteld”, zo zegt Jezus. En de doodstrijd in Ghetsemane spreekt voor zichzelf. Het lijden als de leerschool van gehoorzaamheid aan God.

Durven wij deze woorden, met onze hedendaagse verheerlijking van de menselijke autonomie en de menselijke waardigheid, nog uitspreken? Is het lijden dan niet iets wat we ten allen tijde, met alle mogelijkheden die er in ons zijn, moeten bestrijden?

Jezus zelf gebruikte het beste van zijn krachten om leed en pijn te bestrijden. En toen Hij zelf voor zijn dood stond, smeekte Hij dat de beker aan Hem voorbij mocht gaan. Wie deze diepe spiritualiteit ontwikkelt, wordt als een graankorrel die in de aarde valt, die sterft en die honderdvoudig vruchten oplevert. Het lijden en de dood als poort van hoop naar de verrijzenis; en de verrijzenis voor velen.

In de evangelielezing van vandaag staat God de Vader op de achtergrond. Hij is de garantie dat het met Jezus niet faliekant zal aflopen. En temidden van zijn angsten vraagt Jezus God dat Hij recht zou doen aan zijn Naam van Vader. En dan volgt bij Johannes een Stem uit de Hemel: “Ik heb Hem verheerlijkt en Ik zal Hem opnieuw verheerlijken.” God de Vader die het altijd al heeft opgenomen voor zijn geliefde Zoon en dat opnieuw zal doen in de Verrijzenis.

Dat is Pasen. De definitieve overwinning op de dood en de zonde. Voor het tijdloze evangelie van Johannes is die Overwinning er al, nog voor Jezus zijn stervensuur nadert. En nog voor wij die eindoverwinning van Jezus zelf in ons leven als christenen – volgelingen van Jezus – mogen ervaren.

Uit; Het dagelijks Evangelie