Welkom

Op deze dag duiken we in het mysterie van God: Vader, Zoon en Geest. God is schepper, verlosser en voltooier. Zijn namen heeft Hij met ons in het doopsel verbonden. Wij leven als het ware in het mysterie van God. Hij is de adem van ons leven, de grond onder onze voeten en de zon in ons bestaan. Veel theologen hebben naar woorden en beelden gezocht om dit uit te beelden. In deze eucharistieviering wil God in Christus bij ons zijn en zijn Geest aan ons meedelen. Drie-eenheid betekent dat God zich opent en ons laat delen in de beweging van de liefde die Gods personen met elkaar verbindt. Laten wij open staan voor zijn woord en liefde. Vragen we God om vergeving voor die keren dat we niet vanuit ons doopsel leefden.

Preek

Theologen kunnen de meest ingewikkelde formules en formuleringen maken om het mysterie van de Drie-eenheid te omschrijven. Al vanaf het begin van het christendom waren mensen gefascineerd door dit aspect van God, dat enerzijds eenheid uitbeeldt en anderzijds de vele gezichten van God in onze wereld laat zien. Concilies hielden bisschoppen en gelovigen bij elkaar rond de dogma’s waarin het geloof nauwkeurig geformuleerd wordt. We zien er nog sporen van in het Credo.

Aan de andere kant wijzen mensen deze ingewikkelde formuleringen af en kiezen zij voor een gemakkelijker weg wanneer het over God gaat. Zij doen er het zwijgen toe omdat het mysterie te groot is om onder woorden te brengen. “Er zal wel iets zijn” zegt men en daarmee is dan de kous af. Toch lezen we in de Schrift dat hiermee de kous voor God niet af is. Hij neemt er geen genoegen mee om een grote onbekende te zijn. Hij maakt zich bekend aan Mozes en zijn volk. De geboden die Hij aan Mozes geeft zijn een blijvend teken van Gods trouw, die naar zijn verlangen wederzijds is. Hij openbaart aan Mozes zijn naam, die allereerst het leven zelf betekent. Het bestaan is in Hem, uit Hem en naar Hem gericht.

Paulus schrijft dat we deze God “Vader” mogen noemen, een naam die dichter bij onze eigen leefwereld ligt. Van Jezus zelf horen we de drie namen die sindsdien de Drie-eenheid of wel de Drievuldigheid aanduiden: Vader, Zoon en heilige Geest.

In de icoon van de Drievuldigheid die in het Oosten alom bekend is, zien we drie figuren die elkaar aankijken, van links naar rechts en vanuit het midden. Het zijn drie engelenfiguren die bij Abraham op bezoek komen en hem en Sara de belofte van nieuw leven komen brengen. Wie naar deze icoon kijkt, treedt binnen in het mysterie van God: een uitnodigende blik om mee te gaan, om binnen te treden in de relatie met de Eeuwige. De Vader wijst op de Zoon en zij kijken elkaar aan. De Geest neigt zijn hoofd naar de gelovige die de icoon aanschouwt. Zo nodigt Hij ons uit om naderbij te komen en te beseffen dat wij zelf opgenomen worden in de liefdesband die in God is en die ook voor de mensheid bestemd is.

Ook vanuit deze eucharistieviering kijkt God ons aan. Vanuit de gaven die we Hem aangeboden hebben en die we geheiligd hebben, richt God zijn blik op ons, zijn kinderen. Als iemand ons aankijkt, dan gaan we glimlachen. Als God ons aankijkt, maakt dat ons blij en gelukkig. Zijn blik bemoedigt ons te leven in het besef van Gods voortdurende aanwezigheid om ons heen, in ons hart, in onze geest. Onze ziel draagt zijn stempel. Dat geeft vreugde en dat is de basis van ons bestaan.

Daarvan moet onze kerk ook getuigen. Zij is geroepen om de wereld te doen beseffen dat God de wereld niet verlaten heeft, de mensheid niet verlaten heeft. In ons leven en handelen laten wij zelf anderen ervaren dat wij hen niet verlaten. Het mysterie van de Drievuldigheid van God is dus minder ingewikkeld dan sommige theologen ons doen denken. Deze God, die zich openbaart als Vader, Zoon en Geest, als schepper, verlosser en voltooier, omvat ook de wereld die in zijn liefde wordt opgenomen. Mogen wij deze liefde alle dagen van ons leven uitdragen. Amen.

Pastoor Ad van de Helm op Internet