Luther wilde van de H. Mis niets weten (heel zacht gezegd!) en bestreed haar waar en hoe hij maar kon.

Hij was overtuigd dat hij met deze bestrijding “de Kerk van Rome” in het hart kon treffen: zonder Mis zou zij er niet meer zijn. De diepste reden van deze opvatting en houding was zijn leer van de zaligmaking door het geloof alléén: wanneer ik maar diep in mijn binnenste gelóóf dat ik gered ben door de verdiensten van Christus in het kruisoffer, word ik na mijn dood meteen bij God in de hemel opgenomen, leerde hij. Geen enkel goed werk kan daaraan uit zichzelf ook maar het geringste bijdragen. Maar de H. Mis is zowel een sacramentele handeling waardoor genade wordt aangeduid en gegeven als een goed werk. Dat wilde Luther niet erkennen, nadat hij eenmaal zijn leer van de redding door het geloof alléén had verkondigd. Bovendien wilde hij het Pausdom vernietigen en daarmee de Kerk van Rome en hij zag goed in dat de viering van de H. Mis de meest centrale en hoogste daad van haar eredienst was.

BRON