Experimenteren met de “oecumenische mis”

Restkerk: “(..) zelfs indien de officiële tekst van de “oecumenische mis” nog niet werd gepubliceerd, begint het op een manier vanuit de “basis”, beginnend met deze ervaring, dan het aanvaarden, het formaliseren en het opleggen. Denk hoe het werd gedaan voor de communie voor hertrouwde gescheidenen in Amoris Laetitia… En eenieder die zich zal durven uitspreken hierover zal gemarginaliseerd, afgedankt en het zwijgen opgelegd worden.

Merk op dat deze episode niet mag onderschat worden. Het feit dat op een paar stappen van de St-Pietersbasiliek de aanleiding ontstaat tot de ervaring van een “oecumenische mis” of “intercommunie”, na al de verschillende recente Gemeenschappelijke Verklaringen, is zeer betekenisvol. Dit is het officiële begin van de Apostasie. Hij die oren heeft, hore. En hij die kerkelijke autoriteit heeft om zijn stem te verheffen, doe het nu. Nu of nooit.

Andrea Grillo ontkende de bewering van Marco Tosatti dat hij zou deel uitmaken van een geheime commissie die werkt aan een oecumenische mis. Insiders zeggen dat er wel degelijk wordt gewerkt aan zoiets, maar dat ze het zo niet noemen. Noem het een “werkgroep”, een “onderzoeksgroep”… maar het bestaat. Waarom zou Tosatti, een gerespecteerd Vaticaan-journalist, zijn geloofwaardigheid op het spel zetten door een flagrante leugen te verspreiden?

Het feit dat Grillo op modernistische wijze denkt over de Eucharistie kon men opmerken in een recent artikel van hem. Op de site “Munera” schreef Andrea Grillo op 2 november 2017 betreffende de H. Mis en de consecratie:

Doctrinaire en rituele paradoxen

Transsubstantiatie bewerkt daarom een onvermijdbare reductie van de rituele voorspraak van de aanwezigheid van de Heer door het hart van de ritus enkel te concentreren op de “conceptie van materie op materie”. De bellen die op dat ogenblik rinkelen zijn het getuigenis van het verwrongen effect die de grote theorie op de traditie heeft teweeggebracht. Begrijp dat de Eucharistische ritus “aanwezigheid” ervaart in het hele ritueel c.q. in het bijeenkomen, in de introïtus, in de liturgie van het woord, in de geloofsbelijdenis, in het bidden voor allen, in het aanbieden van de gaven, in het plechtig Eucharistisch anafoor, in de ritussen van de communie en in de slotritussen – en dit vereist een rijkere en meer uitgesproken benadering dan de formele relatie tussen substantie en gebeurtenis. Het centrum van de Eucharistie is niet “een consecratie van brood en wijn”, maar luisteren naar het woord en het anaforisch gebed dat komt tot de ritus van communie. Dit wijde begrip van de Eucharistie heeft een wijdere “theorie van de aanwezigheid” nodig, we zouden kunnen zeggen dat “transsubstantiatie” enkel de “consecratie” kan zien, en op een manier het theologisch product is van deze gezichtshoek. Terwijl een wijder perspectief van de ervaring van de aanwezigheid van de Heer in staat moet zijn om een meer uitgesproken, rijkere en meer dynamische theorie te produceren.

Mensen die zo denken, zullen niet achteruit deinzen om de consecratiewoorden te veranderen, vermits de Heer toch aanwezig is in alle ritussen van de Mis. De consecratie is in hun ogen niet specialer dan de geloofsbelijdenis of de eerste lezing.”

Lees hier verder

Update: