Getuigenis van Gods Liefde in mijn leven

door Rose-Marijke Demeyer

Eerst en vooral wens ik jullie een zalige kersttijd toe, een mooie tijd waar we naar het Goddelijk Kindje Jezus gaan kijken, samen bij Maria en de H. Jozef.

Een mooie periode om eens stil te staan bij ons eigen leven, en te overwegen hoe ons leven tot nu toe geweest is. Een tijd van vernieuwing, vernieuwing van onze harten, onze zielen, een tijd waarin we nu nog meer dan op andere momenten in het jaar de kans krijgen om met vernieuwde moed en ijver te herbeginnen en ons leven een zinvolle betekenis te geven, niet alleen voor onszelf, maar misschien nog meer naar onze naasten toe.

Vanuit deze overweging op mijn eigen leven ben ik tot de beslissing gekomen jullie deze brief te schrijven.

Zo’n 12 jaar geleden is mijn leven voorgoed veranderd. Ik werd van de ene ziekte in de andere geworpen, kampte met de ene depressie na de andere en tuimelde in ziektes als CVS en fibromyalgie, met chronische pijnen als gevolg. Zo werd ik in 2015 ook getroffen door een kanker.

Midden 2005 kwam er abrupt een einde aan mijn tot dan toe zorgeloos leventje. Van de ene dag op de andere kon ik niet meer gaan werken als verpleegkundige.

Ik werd thuis gezet door mijn huisarts. Ik hoor hem nog altijd zeggen tegen mijn hoofdverpleegkundige (het gebeurde op het werk zelf, tijdens de rondgang bij zijn patiënten): “Schrap haar maar van de lijst, ze komt volgende dagen, de volgende weken niet werken!”

Ik heb 7 jaren geworsteld met schuldgevoelens, wel en niet gaan werken, proberen en opnieuw thuis zitten, depressie op en depressie af. Ik liep thuis tegen de muren op. Ik voelde mij niet meer nuttig, vooral naar de anderen toe.

Ondanks de vele goede pogingen van mijn toenmalige huisarts om me te laten inzien dat ik wel nog een leven van betekenis kon leiden, stond de barometer van mijn gemoed vooral in het negatieve.

Helaas had mijn geloof óók een flinke deuk gekregen.

Niet dat ik twijfelde aan het bestaan van God, of dat ik de schuld van alles in Zijn richting schoof, … neen, helemaal niet, maar ik verloor mijn Heiland uit het oog omdat ik vooral met mezelf bezig was, met mijn eigen gemis en verdriet.

In plaats van op zondag nog naar de kerk te gaan voor de H. Mis, maakte ik mij het gemakkelijker (want ik voelde mij te moe…) en hield me voor de H. Mis op TV te volgen. Maar ook dat ging snel achteruit… Veelal was ik tijdens de uitzending met andere zaken bezig of verloor ik het uur van uitzending uit het oog. Erger nog: soms bewust nog iets anders waardoor ik zelfs de H. Mis niet kon volgen …

Te Biecht was ik in geen 21 jaar meer geweest…

Stilletjes aan tuimelde ik in een leven dat me weinig hoop en vooruitzichten bracht, want ik miste Het Licht in mijn leven.

Op een bepaald moment greep God plots in omdat Hij zag dat het genoeg geweest was.

Zo zette ik, op aanbevelen van mijn mama, dan toch eens de radio op ‘Radio Maria’. Ik had vroeger al eens lachend gezegd: “Als ze mij dan toch nog per se willen laten werken, moeten ze mij maar bij Radio Maria plaatsen. Daar zal ik toch nog min of meer op mijn plaats zitten.”

Wat ik niet besefte, is dat de ganse Hemel meeluisterde! En dat God maar één woord nodig heeft van de zielen om in actie te schieten om met hen iets te ondernemen.

Zo gebeurde het dat ik op die bewuste dag de radio op ‘Radio Maria‘ zette en begon te luisteren. Van zodra ik verbinding had hoorde ik een oproep voor vrijwilligers om mee te helpen de radioploeg te versterken. Ik liet dit over mij gaan en deed verder met mijn huishoudelijke taken. Nadat ik boven de kledij van de kinderen had weggelegd kwam ik beneden, en juist op dat moment kwam de oproep opnieuw en noteerde ik het telefoonnummer.

Gedreven door ‘iets’ in mij  nam ik de telefoon en belde voor meer informatie. Ik vertelde over mijn situatie en vroeg of ze met mijn hulp iets konden doen. Natuurlijk was het antwoord positief, en werd ik van harte uitgenodigd om eens een kijkje te komen nemen in de studio’s, als ik dat wou…

En of ik dat wou!

Mijn man kwam thuis van zijn werk en ik vertelde hem doodleuk… na zo’n 7 jaren thuis gezeten te hebben… ”Ik heb werk!”

Ik zie zijn gezicht nog zo voor mij, en hij begon te lachen. Hij dacht dat ik zo eventjes een mop had verteld, maar niets was minder waar! Ik vertelde dat ik vrijwilligerswerk bij Radio Maria zou gaan doen, maar toen hij me de vraag stelde waar de radio gevestigd was, kon ik er helaas niet op antwoorden.

Gelukkig bleek dit niet al te ver te zijn.

Diezelfde dag zijn we er op bezoek geweest en de dag nadien startte ik als vrijwilliger achter de balie en mocht ik de vele telefoontjes van luisteraars beantwoorden, naar hen luistern, hen bemoedigen, hun intenties noteren en zo veel meer!

Ik werd getroffen door het sterke geloof van vele van die luisteraars en eigenlijk hebben die kleine contacten met hen mijn ziel terug warmer gemaakt, en begon mijn liefde voor Onze Lieve Heer en onze Hemelse Moeder stilletjes weer aan te wakkeren. Mijn vlammetje stond op een heel laag pitje, maar door het ingrijpen van God en Maria, kon het weer groter en vuriger worden.

Sindsdien is God met mij een prachtige weg aan het bewandelen, een weg weliswaar met vallen en opstaan, met vreugden, maar ook met de nodige beproevingen…

Neen, ik ben helemaal niet genezen, lichamelijk toch niet! Regelmatig krijg ik er een nieuwe diagnose bij, een nieuwe uitdaging om in die beproeving God steeds liever te gaan zien, Hem nog vuriger te gaan beminnen!

De Hemelse Geneesheer is mijn ziel gaan bewerken waardoor er toch opnieuw vreugde en licht in mijn leven gekomen is, geen aardse vreugde, maar een vreugde die veel dieper gaat, die mijn ziel beroert, die mijn ziel doet groeien en doet verlangen naar meer, die me doet verlangen om Hem nog beter te leren kennen en zijn Licht in mijn leven brandend te houden!

In mij groeide het sterke verlangen om Hem nog meer, nog vuriger te dienen. De gedrevenheid die ik vroeger bezat om aardse dingen te beleven en na te jagen sloeg om in een gedrevenheid om iets te gaan betekenen voor God en Zijn Kerk, maar vooraleer ik deze stap kon zetten besefte ik meer dan ooit dat ik God niet kon dienen met de ziel die ik op dat moment bezat.

Ook hier greep de Goede Vader in.

Terwijl ik op een ochtend bij de radio bezig was, kwam er plots een pater binnen die ik heel goed kende, maar in geen 20 jaar meer gezien had, meer bepaald de pater waar Stijn en ik in onze jonge jaren retraites bij gevolgd hadden. Het weerzien was héél hartelijk en bij een volgende ontmoeting kon ik bij hem mijn allereerste biecht na jaren uitspreken. Hij zegende mij, en oh, wat was ik zo gelukkig deze stap gezet te hebben.

Sindsdien is God aan mijn ziel aan het kneden, en het voelt heerlijk, ook al doet het soms pijn omdat ik op eigen gebreken, zwaktes en kwetsuren bots. Ik besef dat dit nodig is om te groeien in geloof en volmaaktheid, want dit is toch de opdracht die we allen als christenen hebben. Wij zijn allemaal geroepen om een leven in heiligheid te leven, en God heeft geduld! Héél veel geduld! Hij wacht enkel op dat kleine kiertje in onze ziel waarlangs wij Hem binnen laten komen, die kleine opening… dat kleine ‘ja’.

Omwille van gezondheidsredenen heb ik helaas mijn werk bij de radio stop moeten zetten. Dit kon ik door Gods genade anders bekijken. Waar Jezus de ene deur sluit, gaat een andere open. Ik mag en kan nog zoveel goede werken doen, en dat zal ik niet nalaten.

Via Radio Maria heb ik kennis gemaakt met een nieuwe jonge Congregatie van Paters hier in België, de “Dienaren van Jezus en Maria”, gevestigd te Maleizen bij Overijse.

Deze Congregatie telde tot op vandaag twee paters en een broeder, maar vandaag komt er een nieuwe jonge pater bij. Zo telt deze congregatie nu vier religieuzen: Pater Gert, Pater Daniël, Pater Stefan en Broeder Markus. Hun Moederhuis is gevestigd in Oostenrijk (daar zijn nog twee Vlaamse jonge mannen met een roeping in opleiding).

De kennismaking met deze congregatie heeft me tot diep in mijn ziel getroffen. De moedige en sterke getuigenissen, en de grote eerbied die aan de dag gelegd wordt bij het opdragen van de Heilige Mis laten niemand onberoerd.

Het jeugdapostolaat ligt hen heel nauw aan het hart, en heeft zich geuit in het oprichten van een echte Katholieke Middelbare School en de KSA “Sint-Jan Berchmans”.

Maar, zoals we allemaal weten is het ook voor hen een heel moeilijke tijd om staande te blijven in deze woelige tijden. Noodgedwongen heeft één van de paters de zorg voor twee parochies op zich genomen. Naast zijn taak als overste en het apostolaatswerk binnen de Congregatie is dit nodig om financieel te kunnen overleven. Dit ene inkomen dient om de huur, de kosten van water, elektriciteit en verwarming van de gebouwen te betalen, en te voorzien in de dagelijkse behoeften. Daarnaast duiken regelmatig onvoorziene kosten op die voor hen moeilijk zijn om alleen te dragen.

Om hen een hart onder de riem te steken en een handje te helpen ben ik drie jaar geleden begonnen met het maken van rozenkransen die ten voordele van de paters verkocht worden. Dit doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds, in gebed, en het verveelt niet.

De vreugde die ik mag ervaren bij hun dankbaarheid zet me ertoe aan verder te doen. Voor mij is dit het meewerken en het mee uit bouwen van Gods Rijk op aarde.

Ondertussen hebben Pater Gert en ik samen een kloosterwinkeltje opgericht met wat religieuze boeken, medailles, zelfgemaakte zakjes, beeldjes en natuurlijk verschillende soorten rozenkransen, waaronder de wondernoveen van Theresia van Lisieux, het rozenhoedje tot de Heilige Aartsengel Michaël, het rozenhoedje tot St.-Jozef…

Samen met mijn dochter Annelies en mijn man Stijn hebben we ook een gebeds-CD gemaakt om te verspreiden. Dankzij dit kleine initiatief hebben we toch al enkele mooie dingen zien gebeuren binnen het Klooster.

Het klooster en deze paters zijn meer en meer een belangrijke rol gaan spelen in ons leven.

Het maakt deel uit van ons gezinsleven en het apostolaatswerk is niet meer enkel mijn betrachting, maar tevens ook die van mijn dochter en mijn man.

Het klooster in Maleizen is onze tweede thuis geworden, de paters en de broeder onze vrienden.

Met een dankbaar hart kijk ik dan ook graag terug naar de vele mooie wonderwerken die God reeds (in mijn ziel) verricht heeft.

Wetende dat Hij me steeds verder zal kneden voor het geluk van mijn ziel, hoop ik ook een bescheiden bijdrage te mogen leveren opdat ook anderen dit grote geluk zouden mogen (her) ontdekken.

Hij heeft me terug naar Zich toegetrokken, en na een periode van duisternis en uitzichtloosheid; licht en leven gebracht!

Mijn verlangen is dan ook om in deze Kersttijd, mijn dankbaarheid om te zetten in een dienende akte van liefde tot Hem.

En hoe kan ik dit beter doen, door net datgene te ondersteunen wat Hem zo nauw aan het Hart ligt… Zijn Heilige Kerk… Zijn Dienaren… onze priesters!

Het leek mij dan ook vanzelfsprekend om deze tijd te gebruiken om jullie te laten delen in mijn vreugde door getuigenis af te leggen van Gods Liefde in mijn leven.

De aantrekkingskracht van Zijn Kostbare Hart overtreft werkelijk alles!

En… geloof me… Eens je het kent, kan je niet meer zonder…

Opdat de paters hun apostolaatswerk verder kunnen doen en om deze congregatie hierin verder te kunnen steunen durf ik mij te beroepen op jullie goedheid en gulheid.

Ik verzeker jullie ervan dat elke gift rechtstreeks en volledig naar het apostolaatswerk van de paters gaat.

De paters hebben echt wel nood aan extra hulp, en daar het Kerstmis is dacht ik eraan deze brief neer te schrijven om alzo beroep te kunnen doen op jullie steun en bereidwillige mildheid.

Deze Congregatie vormt onze huidige jeugd tot de nieuwe Kerk van morgen, een Kerk die ons terug dichter bij de Waarheid en de Liefde van God wil brengen…

Het Licht in onze harten!

U kunt een gift ter ondersteuning van het apostolaatswerk storten op volgend rekeningnummer:

Congregatie Servi Jesu et Mariae, t.a.v. pater Gert Verbeken
Terhulpensesteenweg 708, 3090 Maleizen ( Overijse)
IBAN: BE82 0017 6599 8568
BIC: GEBABEBB

Het is goed als mededeling te vermelden: “Steun Apostolaatswerk SJM“ (SJM= Servi Jesu en Mariae, dienaren van Jezus en Maria)

Moge God het jullie rijkelijk belonen.

Ik wens jullie dan ook te danken om het geduld en de tijd die u nam om deze brief te lezen.

Met een dankbaar hart verzeker ik u van mijn gebed!

Ik wens u en al uw dierbaren een genadevolle kersttijd toe door de geboorte van onze Heiland!

Zalig kerstfeest,

Demeyer Rose-Marijke

 

“Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen. Uw Meester is Christus!” (Kol. 3; 23-24)

AD MAJOREM DEI GLORIAM!

Congregatie
Servi Jesu et Mariae
Terhulpensesteenweg 708
3090 Maleizen (Overijse)