Op bedevaart naar Olburgen – nabij Leuvenheim – naar de kapel en het graf van de gestigmatiseerde Dora Visser

Drieëndertig jaar droeg zij de wondetekenen van Christus in haar lichaam. Een zaligverklaringsproces van Dorothea Visser (1819 – 1876) is in gang gezet. 

Dorothea Visser werd geboren in 1819 in Gendringen, even ten zuiden van Doetinchem in de Achterhoek. Het meisje was, mede door invloed van haar grootmoeder, diepgelovig. Op haar achtste levensjaar vastte ze al eens in de veertig dagen.

Als het uit een zeer arm gezin afkomstige meisje twaalf jaar is, gaat ze als hulp in dienst bij een boer. Ze wordt getrapt door een koe en houdt daar een beenwond aan over die later ongeneeslijk blijkt te zijn. Met de gezondheid van het meisje gaat het langzaam maar zeker steeds slechter. De wond in haar been wordt regelmatig uitgebrand, een zeer pijnlijke behandeling. De wonde veroorzaakt verlammingen in het onderlichaam van het meisje. Ondanks of juist dankzij haar lichamelijke problemen zoekt Dorothea nog meer steun in het geloof. Ze bidt veel en vaak onafgebroken tot Maria.

Op 1 december van het jaar 1843 ontvangt ze de stigmata. Dora bloedt aan haar hoofd, borst, handen en voeten. Zij zegt vooruit dat de bloedingen alleen nog op Goede Vrijdag, de feestdagen en de Kruisvinding (3 mei) en Kruisverheffing (14 september) zullen voorkomen. En dat gebeurt ook. Ze voorspelt dat haar beenwond geneest. Ook dat gebeurt na jaren vol lijden.

De bloedingen en de voorspellingen van Dorothea Visser worden nieuws in kerkelijk Nederland en besloten wordt tot een proef op de som, in aanwezigheid van medische en kerkelijke deskundigen. Men wil weten of de bloedingen echt of slechts een verzinsel zijn. De handen van Dora worden verbonden en verzegeld. De bloedingen gaan echter gewoon door.

De jonge kapelaan Kerkhof uit Gendringen ontfermt zich over Dorothea. Als hij pastoor in Kloosterburen in Groningen wordt, gaan Dorothea en Johanna Visser mee. Als Dorothea in 1876 in Olburgen overlijdt, besluit pastoor Kerkhof het religieuze gedachtengoed van Dora op te schrijven. Zijn dagboek wordt pas heel lang na zijn dood ontdekt door een journalist van de Gelderlander.

De afgelopen jaren gebeurde er veel rond Dora. Er verscheen een journalistiek boek over het leven van Dorothea Visser en de dagboekaantekeningen van de pastoor werden gebundeld. Ondertussen werd er een ‘Stichting Vrienden van Dorothea Visser’ opgericht en het zaligverklaringsproces op gang gebracht. Het graf op het oude kerkhof van Olburgen groeide uit tot een plek waar dagelijks mensen komen bidden en uiteindelijk belandde het verhaal bij twee filmmakers. Floris Wolvetang en Tino Goedings, twee Achterhoekse beeldend kunstenaars die ook als filmmakers hun sporen ruimschoots hebben verdiend, raakten geïnspireerd door het dagboek ‘De gestigmatiseerde Dorothea Visser’ van pastoor Kerkhof.

Ze maakten er een film van, ze raakten steeds meer gebiologeerd door de persoon van Dora Visser.

De DVD van de film is te bestellen bij:
De ‘Stichting Vrienden van Dora Visser’, Luykenhof 16, 6981 JK Doesburg; of per e-mail: doravisser@gmail.com. (Met de groeten van pastoor Geudens)

Website van de Stichting: www.doravisser.com

Bron tekstfragmenten; vgl. “Film over de heilige van de Achterhoek’, Ko van Gelderen, in Katholiek Nieuwsblad, 07-01-1997.

Leuvenheim, Pastoor Geudens