Publieke Eucharistievieringen, een fundamenteel en onvervreemdbaar recht

Pater Daniel Maes:

“Zoals burgemeesters kunnen toestaan dat winkels open blijven, zo kunnen bisschoppen toestaan dat publieke Eucharistievieringen blijven doorgaan. De Franse bisschoppen willen acties ondernemen en alvast de onwettigheid en de vele ongerijmdheden van het verbod aanklagen. Ze zijn naar de Raad van Staten gestapt. En een Franse priester heeft een model van een brief opgemaakt voor gelovigen om aan hun bisschop publieke vieringen te vragen. Hierin schrijft hij dat het verbod op publieke Eucharistievieringen onwettig is. Wanneer een beperkt aantal mensen samen als niet gevaarlijk geacht wordt, hoe kan dat dan plots verboden worden wanneer een van hen een priester is en de Eucharistie opdraagt?

Dit verbod heeft dus niets meer met volksgezondheid te maken. Het is ook tegen de Europese Conventie, die vrijheid van godsdienst garandeert, met name het uiten van zijn religieuze overtuiging, individueel en collectief, publiek en privé, door een eredienst, onderricht, praktijken en het voltrekken van rituelen.

Heeft het verder zin het aantal aanwezigen bij een begrafenis te beperken tot 20 personen, zowel voor een kerk met 150 plaatsen als voor een kathedraal met 1000 plaatsen? Men kan slachtoffer zijn van onrechtvaardige wetten, maar dat wil niet zeggen dat we die niet moeten aanklagen. En als de wet ons religieuze vrijheden toestaat, moeten we die ook aangrijpen en zeker de herders en de leken niet bekritiseren die deze rechten uitoefenen. Zo nodig moeten we hiervoor tot bij het Europese Hof durven gaan.

Protestantse, joodse en islamitische bedienaren hebben verklaard dat ze niet begrepen waarom de katholieke bisschoppen zich zo vlug hebben neergelegd bij het verbod. Meenden ze dat ze meer aan mensen moesten gehoorzamen dan aan God? Voor de viering van de Eucharistieviering is fysieke aanwezigheid vereist.

Het is verder onaanvaardbaar dat de staat zich mengt in de toediening van de sacramenten van doopsel en huwelijk. Dit gaat trouwens ook in tegen de fundamenten van een lekenstaat. Moet de staat toestemming geven om te mogen bidden? Overigens is de gezondheid van de geest belangrijker dan de gezondheid van het lichaam.

We hebben nu moedige gezagdragers nodig zoals een Athanasius (+ 373) de bisschop van Alexandrië, die ondanks het feit dat hij vijfmaal verbannen werd, samen voor een periode van 17 jaar, een vurige verdediger bleef van het authentieke geloof. Of een Ambrosius (+ 397), bisschop van Milaan, die zelfs de keizer publiek excommuniceerde. Of de Kroatische aartsbisschop Aloysius Stepinak (+ 1960) die de communisten met 16 jaar dwangarbeid niet konden breken, of de Poolse kardinaal Stefan Wyszynski (+ 1981), door de communisten geïnterneerd, of de Hongaarse kardinaal Jozef Mindszenty, die in ballingschap overleed. Zij hebben allen op heldhaftige wijze het volk, het geloof en de Kerk beschermd. ( https://www.lesalonbeige.fr/mgr-ginoux-envahissez-les-eglises-aux-heures-desmesses )

Vervolgens hebben 2 jongeren, Geneviève Chotard, studente geschiedenis en JeanBenoît Harel, student rechten, een petitie opgemaakt, gericht aan president E. Macron om te vragen hen de vrijheid te geven het christelijk geloof publiek te vieren. “Wij willen bidden… onze doden begraven, onze kinderen laten dopen, onze zieken begeleiden en onze priesters omringen… Wij willen zingen, smeken, hopen en vieren” ( https://www.pourlamesse.fr ).”

Bron: E-mailbericht van de pater