De noodzaak van publieke Eucharistievieringen

Pater Daniel Maes schrijft in zijn brief die ik per e-mail van hem mocht ontvangen:

“Goede Vrienden,                               

Op vele plaatsen in ons land [België] en in de wereld blijken publieke Eucharistievieringen verboden te zijn onder voorwendsel van corona. Om de ernst hiervan te begrijpen, wil ik even de betekenis van de Eucharistie toelichten.

De Heilige Eucharistie is het centrum en hoogtepunt van het leven van ieder christen en in feite van ieder mens. Het is de “Tegenwoordig stelling” van het levensoffer van Jezus Christus, de belangrijkste gebeurtenis uit de geschiedenis van de mensheid. Doordat Jezus, stervend op het Kruis, zijn leven gegeven heeft voor alle mensen, heeft Hij tevens de betekenis van de ware liefde geopenbaard. Liefhebben is uiteindelijk zijn leven geven voor de anderen. En dit geldt niet alleen voor christenen maar voor alle mensen. Wanneer een jongen een mooi en in vele opzichten goed meisje vindt en ze besluiten samen een huwelijk te sluiten, dan kunnen ze alleen maar echt gelukkig zijn in het licht van Christus’ Kruisdood. Zo vele gehuwden verlangen van de ander dat hij/zij, al haar of zijn verlangens zal vervullen, wat onmogelijk is. Waarom? Omdat wij een onuitputtelijke stroom van verlangens zijn die nooit hier op aarde helemaal vervuld kunnen worden. Zelfs wanneer we het belangrijkste en voor ons hoogste doel in ons leven bereikt zouden hebben, zullen we onmiddellijk daarna toch weer naar iets anders verlangen. Daarom kunnen we op aarde alleen maar beperkt gelukkig zijn, nooit volmaakt gelukkig: we zijn nu tevreden in de vaste overtuiging dat God ons eens volmaakt gelukkig zal maken. Het is een illusie te verwachten dat de ander aan al mijn verlangens kan voldoen. Ons hart is te groot voor al wat er in deze wereld te beleven is. God heeft ons zo geschapen dat wij altijd blijven verlangen naar het volmaakte geluk en dat kan alleen bereikt worden in gemeenschap met Hem, die het oneindige Geluk zelf is. Om in en met Hem te kunnen leven moet evenwel de zonde in ons overwonnen worden en dit is alleen mogelijk door navolging van Christus, die de Kruisdood aanvaardde. Wanneer gehuwden in hun jeugdig enthousiasme van elkaar alleen verwachten dat de ander ‘mijn’ verlangens zal voldoen, zijn ze niet in staat beperkt gelukkig te zijn, zelfs niet op seksueel vlak, omdat ze het middel verwisselen met het doel, wat diepe frustraties bewerkt. Het doel is immers: de totale wederzijdse gave van zichzelf, zijn leven willen geven voor de ander. En de beleving van de lichamelijke eenheid is daarbij een middel, dat tevens gericht is op het verwekken van nieuw leven. Dat is de waarheid die Jezus heeft geopenbaard en beleefd. Door ons dagelijks lijden, onze moeilijkheden en tegenslagen geduldig te aanvaarden, kunnen we delen in Christus lijden én verrijzenis en onvergankelijke Vreugde. Deze overgang van sterven naar Leven door de totale gave van zichzelf, een proces dat heel ons leven duurt, dát is Eucharistie. En door de heilige Communie nemen wij deel aan de kracht van Christus die zichzelf totaal geeft. Eigenlijk zijn wij het niet die Hem opnemen, maar is Hij het die ons opneemt. Van Hem krijgen we de kracht. Door gewoon eten en drinken nemen wij, als persoon, voedsel en mineralen op die later gedeeltelijk zullen delen in de waardigheid van onze menselijke persoon. Bij de heilige Communie is het eerder omgekeerd: God neemt ons op en laat ons delen in zijn goddelijke waardigheid.

Hiermee kunnen we iets vermoeden van de ondoorgrondelijke grootheid van de heilige Eucharistie. Uiterlijk zijn het slechts enkele woorden, gezangen, gebeden met de tekens van wijn, water en brood, zoals Jezus ze heeft ingesteld tijdens het laatste Avondmaal met zijn apostelen. De kern isde totale overgave van zichzelf, zijn Kruisdood, die Hij onmiddellijk daarna zal aanvaarden. In die zin is Eucharistie het hart van de gehele mensengeschiedenis en van ieder mens. Alles is Eucharistie en Eucharistie is alles.

Tot heden waren alleen de gruwelijkste islamitische, communistische of nazistische dictaturen in staat de Eucharistie af te schaffen. Nu zijn het de grote westerse ‘democratieën’ van het kapitalisme die een fatale aanslag willen toebrengen aan het heiligste op aarde. Daarom bestrijden wij met alle middelen deze wereldwijd opgelegde dwangmaatregel van vrijheidsberoving. Het is een aanslag tegen God, tegen de Kerk en tegen de hele mensheid. Sta op en vecht voor uw leven, uw vrijheid, uw geloof, uw geluk. Laten we God meer volgen dan de mensen. Laten we feestelijk en publiek de heilige Eucharistie blijven vieren!”

Bron: E-mail van pater Daniel