Onze Lieve-Vrouw van Guadeloupe

Nieuwsbrief P. Daniel – XVII.51 – vrijdag 16 december 2022

Onze Lieve-Vrouw van Guadeloupe is de beschermheilige van Mexico en van heel Latijns-Amerika. In de wereldkerk wordt haar feest gevierd op 12 december. Zij is tevens de patrones van het ongeboren leven en van alle bewegingen die de ongeboren kinderen verdedigen. Omdat dit jaar 12 december op een maandag viel en wij in de gemeenschap ’s maandags een “woestijndag” houden, vierden we het feest van “de Maagd van Guadeloupe” op dinsdag om te bidden voor de immense schare van kinderen die in de moederschoot gedood werden en voor allen die bij deze misdaad betrokken zijn.

Op zaterdag 9 december 1531, tien jaar na de inname van Mexico door de Spaanse veroveraar Hernando Cortez, verscheen O.L.Vrouw tot driemaal toe aan een heel eenvoudige Indiaan, Juan Diego Cuauthlatoatzin (+ 1548) op de heuvel van de Tepeyac. Hij was een christen geworden Azteek, op weg naar de kerk van Santiago in Mexico-stad om daar de Eucharistie bij te wonen. Maria geeft hem de opdracht naar de bisschop te gaan, de franciscaan Mgr. Juan de Zumarraga (+ 1548) en hem te vragen op deze plaats een kerk voor haar te bouwen. In zijn bescheidenheid vraagt Juan Diego iemand anders te sturen die meer gezag heeft dan hij. Maria wil echter dat hij gaat. De bisschop vraagt een teken. Inmiddels is de oom waar Juan Diego bij woont, stervende en vraagt hem een priester te halen. Om niet door een verschijning opgehouden te worden gaat Juan langs de andere kant van de Tepeyac maar ook daar verschijnt Maria aan hem voor de vierde en laatste keer. Ze bemoedigt en troost hem en zegt dat zijn oom zal genezen. Ze vraagt hem naar de top van de heuvel te gaan en rozen te plukken. Juan Diego is wat sceptisch om midden december daar rozen te vinden, maar tot zijn verbazing vindt hij er rozen in bloei, plukt ervan en bergt ze in zijn mantel. Hij gaat terug naar Maria die de rozen in zijn mantel schikt. Daarmee trekt hij naar de bisschop. Wanneer hij zijn mantel opent vallen niet alleen prachtige Castiliaanse rozen op de grond maar is de levensgrote afbeelding van Maria op zijn mantel zichtbaar. De bisschop valt in verering neer. Hij heeft immers eens gevraagd of hij Castiliaanse rozen mocht krijgen als teken dat zijn apostolaat vruchtbaar is. Hij laat onmiddellijk de bouw van een kapel beginnen. De originele tilma of cactusmantel van Juan Diego met de afbeelding van Maria, hangt nu boven het altaar in de nieuwe basiliek in Mexico-stad, waarin plaats is voor duizend gelovigen.

Deze wonderlijke verschijning, samen met genezingen, werd meteen zo populair dat er tussen 1531 en 1539 niet minder dan 8 miljoen Indianen zich lieten dopen en uitgroeide tot de grootste bedevaartplaats. Zelfs vrijheidsstrijders namen de beeltenis van O.L.Vrouw van Guadeloupe op in hun banier. Volgens officiële regeringscijfers kwamen er dit jaar tussen 8 en 12 december 11 miljoen pelgrims. Op 14 november 1921, onder het bewind van een erg anti-katholieke regering werd tijdens de hoogmis op enkele meters van de mantel met de afbeelding een zware bom, onder bloemen verborgen, tot ontploffing gebracht. Alle gebrandschilderde glasramen vlogen aan stukken en een ijzeren kruis werd helemaal gebogen. Toch werd niemand gewond en in het dunne beschermglas voor de afbeelding van O.L.Vrouw was geen scheurtje te zien. Verder zijn nog verschillende verschijnselen op natuurlijke wijze onverklaarbaar. Een eenvoudige mantel van cactusbladeren is na een aantal jaren al vergaan. In de 18^e eeuw werd een kopie gemaakt van deze afbeelding en was na acht jaren vergaan. Deze mantel is samen met de afbeelding na bijna vijf eeuwen nog steeds intact. Verder zijn op de mantel van O.L.Vrouw van Guadeloupe sterrenconstellaties te zien. Nauwkeurig onderzoek heeft uitgewezen dat het de exacte weergave is van de sterrenbeelden die daar op 12 december 1531 aan de hemel te zien waren. Tenslotte zijn in de ogen van Maria de mensen die in de kamer samen met de bisschop aanwezig waren te zien. De weerspiegeling is zoals bij het oog van een levende persoon.

Aan verschillende tekenen zagen de Indianen in de afbeelding een Maria die zwanger is. Zij wordt vereerd als de vrouw die de kop van de slang verplettert, uit Genesis (3,15) en de Apocalyps (hoofdstuk 12). De Azteken brachten kinderoffers aan een slangenafgod. Het hart van nieuwgeborenen werd aan de afgod geofferd. Deze verschijning zal een einde maken aan de gruwelijke kinderoffers. De huidige wereldwijde praktijk van abortus is op vele wijze nog gruwelijker en veel uitgebreider dan bij de Azteken ooit plaats vond.  Bovendien tracht men er in onze tijd op fanatieke wijze een redelijke verantwoording voor te geven en een wettelijkheid, tegen alle evidentie in.

*

De verdediging van de ongeboren kinderen verdient nu een prioriteit te zijn voor alle christenen en allen die de menselijke waardigheid erkennen. Ziehier hoe een bisschop tot deze overtuiging kwam. In de jaren ’80 predikte ik een priesterretraite in Den Haag. Tijdens die dagen kwam een vrouw naar me toe en zei dat ze Mgr. Austin Vaughan, hulpbisschop van New York op het vliegveld ging ophalen. Als je wil, zei ze, vraag ik hem om naar hier te komen. Meteen stelde ik voor dat hij de laatste dag van de retraite een onderricht zou geven en voorgaan in de Eucharistie. En zo gebeurde het. Hij gaf zijn levensgetuigenis. Van nature was hij niet geneigd om veel sympathie op te brengen voor mensen die manifesteren. Hij was als voormalige professor van theologie eerder een academicus. Het was echter, zo zei hij, de oprechte, enthousiaste getuigenis van vrouwen, die hem over de brug getrokken hebben. Hij heeft meegedaan met het bidden van het rozenhoedje voor abortuscentra.  Hij werd ook mee opgepakt door de politie en voorgeleid. De rechter gaf hem een strenge berisping en wees hem op zijn plicht, als kerkelijke gezagsdrager, om een goed voorbeeld te geven. Mgr. Vaughan antwoordde dat hij van zijn voorganger een bisschopsring gekregen heeft, die deze zelf ontvangen had tijdens het Tweede Vaticaans Concilie en waarop drie personen staan afgebeeld: Jezus, Petrus en Paulus. Alle drie zijn veroordeeld tot de dood door het wettig gezag omdat zij van de waarheid getuigden! Verder voegde hij eraan toe dat hij en wij als priesters eigenlijk nog het best het risico kunnen lopen om in een gevangenis terecht te komen. Immers, we hebben geen verantwoordelijkheid voor vrouw en kinderen. Hij zelf, als hulpbisschop, zo vervolgde hij, draagt niet de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het bisdom. Grappig voegde hij eraan toe: “Trouwens, onze wedde loopt gewoon door en het werk op ons bureau ook.” Eerbied voor de menselijke waardigheid vanaf de conceptie is de basis voor een menswaardige beschaving.